αναθρεπτός

και -φτός, -ή, -ό [ανατρέφω]

1. αυτός που ανατρέφεται ή ανατράφηκε από μικρή ηλικία από ξένη οικογένεια σαν δικό της παιδί

α) το αρσ. ως ουσ. ο αναθρεφτός

ο μη πραγματικός γιος, ψυχογιός, ψυχοπαίδι' β) το θηλ. ως ουσ. η αναθρεφτή

η μη πραγματική κόρη, ψυχοκόρη

2. (για ζώα) αυτός που τρέφεται στο σπίτι, οικιακός, οικόσιτος.